In de Alumni-nieuwsbrief gaan we in gesprek met oude bekenden én mensen die nog bij Meijburg werkzaam zijn. Jan Willem Bol is geboren en getogen in Enschede, waar hij fiscale economie studeerde. Daarna volgde een studie fiscaal recht in Tilburg. Vanuit de collegebanken begon hij in 1999 bij KPMG Meijburg. Eerst 17 jaar op kantoor Den Haag, daarna in Rotterdam. Onlangs vierde hij zijn 25-jarig jubileum. Jan Willem woont in Sassenheim met zijn vrouw Barbara en twee kinderen, Robin en Milou.
Je werkt 25 jaar bij Meijburg. Wat heb je allemaal gedaan? En welke periode vond je het leukst?
“Ik heb niet één bepaalde periode die ik het leukst vond. Elke periode heeft wat anders en dat maakt het ook juist leuk. Als je net begint, dan leer je heel erg veel. In Den Haag ben ik met name ‘opgevoed’ door Johan Boelens en Jan Hollemans. Dat waren toen twee seniors. Toevallig noemde ik het afgelopen vrijdag nog in mijn speech tijdens het 25-jarig jubileumdiner: van Johan heb ik heel veel geleerd – met name waar mijn pijngrens ligt.” Dan, lachend: “Hij kon vrij direct zijn in z’n feedback. Elke junior in Den Haag kende het interne nummer van Johan. Als je daardoor gebeld werd, dan werd je ‘gejohand’ – een bekend werkwoord uit Den Haag. Achteraf gezien heb ik heel veel van hem geleerd. Nu review ik Johans memo’s, wat ook weer heel leuk is.”
Waar zat het oude kantoor in Den Haag, voordat het destijds naar Nootdorp verhuisde?
“Het oude kantoor zat tussen het Joegoslaviëtribunaal en het congrescentrum in. Dicht bij Scheveningen, het Statenkwartier en de winkels. Een supermooie plek. Totdat Milosevic terechtstond en de sluipschutters op het dak zaten en de speurhonden door kantoor liepen. Als Clinton kwam, dan zat je echt in een stukje buitenland in Nederland.”
Wat vind je het leukste aan je werk?
“De collega’s. Het werk wat we doen is natuurlijk van hoogwaardig niveau, maar bij PWC, EY en Deloitte gebeurt dat ook. Daar zit niet zoveel onderscheid in. Het leukste en het belangrijkste voor mij zijn de collega’s en de dingen die je met hen meemaakt. Zowel de jongere collega’s als de senior collega’s die je soms al 25 jaar of langer kent. Die combinatie van jong en oud houdt het leuk. En het houdt je scherp.”
Kan je je nog een mooi, hilarisch of gek moment herinneren?
“Vorige week kwam er een verhaal ter sprake toen ik met Ewout van Hemert aan het lunchen was. In die Haagse tijd was Ewout een keer op zeilvakantie in Griekenland. Dat was net in de periode dat de BlackBerry opkwam. Hij kon het niet nalaten om vanaf de boot prikkelende opmerkingen te mailen. ‘Joh, succes met werk. Het is hier 28 graden en ik zit op het dek met rosé.’ Op een gegeven moment ging hij die week onderuit op de boot, waarbij hij zijn schouder brak of zijn schouder uit de kom raakte. Toen hebben we hem ik weet niet hoeveel limericks toegestuurd om hem daarmee te pesten. Die stuurden we naar Ewout, mét de hele Haagse unit in de cc. Iedereen kon ervan meegenieten.
Uiteindelijk hebben we ze gebundeld, uitgeprint en in een groot schilderij aan hem overhandigd. Ik denk dat er ongeveer dertig limericks over en weer zijn gegaan waarbij we hem volledig bij zijn knieën hebben afgezaagd. Hij heeft gelukkig een goed incasseringsvermogen, dus hij kon het hebben. Maar hij maakte de fout om ons een beetje lekker te maken hoe mooi het daar was. Dat backfirede meteen. Een mooi voorbeeld van hoe we met elkaar omgingen: laagdrempelig en zonder aanziensdispensatie.”
Wat is er veranderd op de werkvloer sinds je bij Meijburg werkt?
“Het is wat braver geworden. Ik mis vooral de practical jokes. Zo had je natuurlijk Maarten Prevoo, een oud-collega, die iedereen de hele tijd liep te irriteren met stekkertjes er half uittrekken, plakkertjes onder je muis, je stoelen op scherp zetten met elastiek, whiteboards omgekeerd in de kamer neerhangen en aan de achterkant tekst erop die je er vervolgens niet meer af kreeg. Ik heb er altijd vreselijk om moeten lachen. Dat mag van mij wel weer wat meer. Daarbij moet je ook bereid zijn om het lijdend voorwerp zijn – wie kaatst kan de bal verwachten.”
Je hobby is wijn. Je hebt natuurlijk de wijngroepen hier, met en zonder alumni.
“Ja, inmiddels verschuift die samenstelling. Een jaar of zeven geleden merkte ik dat er al wat meer wijnliefhebbers op kantoor waren dan alleen ikzelf. Toen kwam het idee om eens met elkaar te gaan lunchen of met elkaar op wijnreis te gaan. Zo gaan we al zeven of acht jaar met een mannetje of tien op wijnreis naar Duitsland en Frankrijk. België staat met potlood in de agenda voor dit jaar.
Dit illustere wijngezelschap heet de Bibimbap. Na elke wijnreis gaan er altijd zo verschrikkelijk veel dozen mee, dat de koplampen richting de hemel gaan. Ik kan me nog een tripje herinneren waarbij we met z'n vijven in de auto zaten – drie mensen op de achterbank met ieder twee dozen wijn op schoot, en de kofferbak helemaal vol. Je vraagt je dan af wat ze daar bij de grens van denken, als je wordt aangehouden. Ja, het is écht allemaal voor eigen gebruik!”
